Zycie w Gerach

Mongołowie mieszkają w gerach. To bardzo wygodne okrągłe chatki budowane z drewnianego rusztowania powleczonego filcem. Są tanie, podobno ger kosztuje ok. 500 USD. Wbrew pozorom dobrze zrobiony ger świetnie trzyma temperaturę - zarowno ciepło w nocy, jak i chłod w upalny dzień. Ger ogrzewany jest kozą (dawniej było tam palenisko). W jego wnętrzu znadują sie łóżka (tak tak, świat się zmienia i Mongołowie śpią już w łóżkach), mały stoliczek, ołtarzyk i niewielki dobytek. W zależności od zamożności gospodarzy ger bywa wyposażony także w baterię słoneczną oraz antenę stelitarną. Podmiejskie gery w ktorych dosć często trafia się prąd mogą mieć nawet pralkę (na wodę stałą), a nawet lodowkę. Całość dobytku dopełniają motory. Jeśli chodzi o posiadne rzeczy, to wlaściwie wszystko.

Podstawowe bogactwo Mongołów to zwierzęta. Dookoła gerow i między nimi kręcą się psy, owce, jaki i kozy (te ostatnie lubią zaglądać też do środka). Nieco dalej uwiązane są osiodłane konie, przygotowane do jazdy.Pozostałe pasą się nieopodal. Nie zamyka się tu zwierząt w zagrodach. Przeciwnie, ogrodzone są miejsca, w które zwierzęta nie powinny wchodzić - nieliczne poletka uprawne. Mongolia jest jednym wielkim pastwiskiem (trzeba więc patrzeć w co się wdeptuje).

W gerze mieszka cała rodzina, zwykle niewielka - rodzice, dwoje, czasem troje dzieci. Starych ludzi nie widać w ogole. Uderzające jest to, że nie ma tu zjawiska wykluczenia. Podczas naszej wycieczki konnej pomocnikiem przewodnika był dwudziestoletni chłopak z zespołem Downa, chyba też po porażeniu mózgowym. Chodzenie nie wychodzilo mu zbyt dobrze ale na koniu radził sobie doskonale. To wystarczy, żeby tu żyć. Nie trzeba tu umieć tak wiele, jak u nas.

Wydaje Wam się, że ludzie tu są biedni? Sprobujcie powiedzieć tutejszym mieszkancom, że musimy wiele lat pracować na mieszkanie o powierzchni dwóch gerów, albo że nie stać nas nie tylko na stado koni, ale zwykle nawet na jednego. Popatrzyli by na Was z litością. Jaki biedny kraj z tej Polski.

Koziol mowi dobranoc