WKD - Wellingtońska Kolej Dojazdowa

Wellington

Zabytkowy podmiejski w służbie czynnej - efekt nieudanej prywatyzacji WKD

Korzystając w nowoczesnych technologii do których mamy dostęp (internet, komputer, picassa!)  zaczynamy porządki. Na początek nadrabiamy zaległości z  Nowej Zelandii.

Na kilka słów zasługuje Wellington, formalnie stolica kraju. Jakoś ciepło nam się zrobiło, kiedy słuchaliśmy historii naszych Couchserfingowych gospodarzy. Narzekania na pogodę - zwykle pochmurna, wieje, pada i często szaro. Transport - tragiczny. Samochody grzęzną w korkach. Kierowcy autobusów sieją postrach wśród pieszych i pasażerów. Kpiną jest też WKD - Wellingtońska Kolej Dojazdowa, sprywatyzowana parę lat temu i doprowadzona do przez prywatnych przewoźników ruiny. Potem znowu upaństwowiona. Skończyło się, że po tych reformach zabrakło składów. Pomysłowe władze miasta poszły więc po pomoc do .... museum komunikacji i przywróciły do życia emerytowane wagoniki z lat czterdziestych.Spektakularny sukces prywatyzacji na drugim końcu świata.
Opowiadań takich słyszeliśmy więcej - o reorganizacji ruchu, która pogrążyła miasto w chaosie, o wiecznie trwających inwestycjach, o wyborach itd. Pomimo tych wszystkich przeciwności Wellington ma dużo uroku. Na ulicach widać, że wellingtończycy mają więcej charakteru i inicjatywy niż ich politycy - świetne murale, fajne knajpy, miłe uliczki. Sporo pracują, z pieniędzmi średnio, narzekają na ceny mieszkań. Zrobili też niezłe muzeum, z zupełnie innej ligi niż miejski transport.  Może Hania wystąpi z incjatywą 'Miasto Bliźniacze'?

Wiatr od morza

Muzeum: Jedyny na świecie kalmar, który potrzebowałby kilku metrowej frytkownicy

Żołte autobusy, postrach Wellingtończyków